Champurado

Sabihin na lang natin na isa na ako sa mga nagpapayaman sa San Miguel Corporation sa paraang napapadalas ang pagtangkilik ko sa kanilang produkto, partikular ang beer...pale pilsen o light... hindi ako alcoholic, lilinawin ko lang, pero sa loob ng isang linggo dalawang gabi don nilalaan ko sa paginom. Madalas solo flight ako, habang nanonood ng tv, mas masaya sana kung may kainuman ka kaya lang mahirap manghatak ng kaibigan at kumbinsihin sila na ang paginom ng beer e nakakabuti sa puso at sa sariling personalidad, dahil siguro sa alam nila na kapag ako ang nagsalita malamang sa hindi... me halong kalokohan. Ayoko naman din kasing umupo sa labas at makipag salitan ng tungga sa mga nagiinuman sa kalye, bukod sa ayokong maging istorbo sa mga sasakyang dumadaan, hindi rin ako komportableng uminom na iisang baso lang ang umiikot para sa lahat. Kahit sabihin pang sumisimbolo yon sa pagkakapatiran o kung anumang pagkakaibigan ng bawat umiinom hindi pa rin ako kumbinsidong makipag palitan n...

Kasalanan ko, mas pinili kong sundin yung instinct ko kesa makinig sa PAGASA kahit alam kong mas madalas sumablay yung instinct ko kumpara sa PAGASA. Mula abril hanggang kainitan ng el niño dala ko palagi ang payong ko, kung kailan kailangan ko sya dahil sa ulan saka ko naman naisipang iwan, ang panahon nga naman kung magbiro palaging corny. Hindi rin nakakatulong ang halos isang milyang haba ng trapik sa pangarap kong makauwi, ok lang mag lakad hanggang sa sakayan ng bus pero ang mag lakad ng na-ambon eh hindi ata magandang ideya bukod sa maari kang magkasakit maaari ka ring uhm… mabasa… lalo na kung me katangahan ka tulad ko na iniiwan ang payong sa bahay kung kelan tag-ulan na, pero wala naman akong magagawa kundi pangatawanan na ang maglakad at mag pa-ulan. Pero ok lang mag lakad, sanay ako sa malalayong lakarin, hindi naman dahil sa madalas wala akong pamasahe kundi gusto ko talagang maglakad, di na bago sa akin ang paglalakad lalo na pag trapik, mas pipiliin ko...