Skip to main content

Anibs


Kala mo siguro nalimutan ko kaya malungkot yung bati mo sa akin kaninang umaga, ang tagal mong kumibo nung tinapik kita, ni hindi ka man lang kumurap, nagintay pa ko ng ilang minuto bago masilayan yung karakas mo. Hindi mo alam kagabi ko pa naalala na anibersaryo natin ngayon, kaya lang nalimutan ko kaninang umaga pag gising ko tapos ngayon ko na lang uli naalala, atleast naalala ko uli, atleast hindi pa tapos ang araw, hindi pa huli ang lahat. Ayokong maging sentimental, di naman talaga ako sentimental na tao, di ko naman ginagawa yung ganito taun-taon, unang beses ko pa lang ngayon, lagi namang merong unang pagkakataon sa lahat di ba? Naisip ko lang gawin dahil ika-limang taon na natin, akalain mo, limang taon din tayong naglolokohan...  Matagal din ang limang taon kung iisipin mo, wala sa hinagap ko na tatagal tayo ng ganito, bagama't hindi maganda yung simula natin nung unang dalawang taon eh napagtyagaan naman natin ang isa't isa at ngayon nga eh maganda na ang takbo ng ating samahan, malaki talaga ang nagagawa ng mahabang panahon na pagsasama, mas naiintindihan natin kung ano talaga ang gusto nating gawin at patunguhan.

Aaminin ko napasama na ko sa iba at alam kong alam mo yun, meron kasing wala sa iyo na meron sa iba, alam mo naman na dito sa ginagalawan ko pwedeng magkaroon ng dalawa, tatlo o kahit ilan pa ang naisin, wala namang batas na nagbabawal, pero nakita mo naman sa iyo pa rin ako bumalik, hindi mo naman ako masisisi, alam mo naman yung mga pagkukulang mo, wala ka namang maitatanggi, ganun pa man hanga pa rin ako dahil habang tumatagal eh lalo kang bumubuti, pero hindi na mahalaga lahat ng yan, sapat na sigurong pruweba na andito pa rin ako, iba talaga pag nakasanayan na, tumatatak na sa isip kumbaga.

Wag mo na sanang itanong kung hanggang kelan, dahil gaya ng mga bagay bagay sa mundong ito, lahat walang kasiguraduhan, walang permanente, lahat naman lumilipas. Dumedepende rin naman ako sa kung hanggang kelan ka tatagal, lahat naman dun naka depende, yun lang din ang pinanghahawakan ko, wala namang ibang kakapitan pa bukod sa katotohanang yon. Sa ngayon ok na ko sa yo, pwede pa rin kitang tawaging chuva chu chu gaya ng gusto mo hangga't kelan mo naisin, wag lang sa harap ng madaming tao, dahil labis na mahiyain talaga ako, alam mo yan.

Muli sasabihin ko sa yo, hindi ko nalimutan ang anibersaryo natin, nawaglit lang panandalian sa isipan ko, sabihin na nating madaming trabaho sa opisina, pero nakita mo naman, imbes na umuwi na ako eh naguupdate pa ko sa yo, ganyan ka ka-lakas sa akin, me kailangan pa ba akong patunayan? Wala na siguro... muli hapi anibs sa yo multiply account... limang taon na rin yan... sana wag ka nang magtampo at sana bumilis ka nang mag load, wala namang problema yung connection namin malamang nagiinarte ka lang, pasensya na bukod kasi sa mahiyain eh mainipin din ako... o sya titigili ko muna to, hanggang dito na lang, baka akalain ng mga bumibisita dumodroga na ko.

Sya nga pala since wala man lang nagbigay ng glitter text nung birthday ko (gusto ko pa naman ng ganun) ikaw na lang bibigyan ko. Mwah.


Comments

  1. aww... para sa inyo ito ni ate wifey --> http://www.youtube.com/watch?v=5PP1HEFlkdY

    happy anib to you both, yihee!

    ReplyDelete
  2. ei kutch... hindi kami ni wifey ang me anibs... kami ng multiply account ko ; P

    ReplyDelete
  3. hahahha, sorry i'm so bangag na :P
    atleast it's an advance aniv!

    pwede din namang dedication song yang "nothing's gonna stop now" sa multiply mo..

    ReplyDelete
  4. Happy anniversay po senyo ng acct niyo. Napakasweet! :))

    ReplyDelete
  5. weeeh!tatagal at titibay pa yan!mauso na lahat pero wlang iwanan!v ^__^ v

    ReplyDelete
  6. ilang beses ko binasa yung first part, kasi napa ha? ako nung pinagduduktong ko kung misis nio ba tinutukoy nio tas nung huli natawa na lang ako. multiply pala.haha

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

We Filipinos Are Mild Drinkers

Stumble upon this short story by National Artist for Literature Alejandro Roces (it's pretty long but trust me its a short story) on a book titled 'Panorama of World Literature for Filipinos',  i find this story amusing and funny at times. We may call the humor of Alejandro Roces as humor of exaggeration, the funny situations are laugh-provoking because they are... well... exaggerated hehe sometimes satirical. He wrote 'We Filipinos...' as a student of Arizona University and was first published in The Arizona Quarterly, i think it won him an award in literature from that university. So if you have a minute to spare read on. Happy reading!   We Filipinos are Mild Drinkers by Alejandro R. Roces WE Filipinos are mild drinkers. We drink for only three good reasons. We drink when we are very happy. We drink when we are very sad. And we drink for any other reason. When the Americans recaptured the Philippines, they built an air base a few miles from our barrio. Yanke...

Upakan

Di ko mapigil kundi maging sentimental pag naririnig ko yung mga kantang kinalakihan ko, hindi ko alam kung yung lyrics? o yung melody? or the singers themselves? Basta pagnaririnig ko yung Tough Hits ng Tito Vic and Joey halos maiyak ako sa kakatawa... Wala na tayong dapat pang patunayan pa dahil nakilala na yung talent nating mga Pilipino sa music internationally kaya sa tingin ko kailangan nang ibalik yung mga katulad ng Tough Hits. Tito Vic and Joey are plain genius at malamang maraming sasang-ayon dyan... kelan lang merong nag email sa akin ng ilang TVJ hits  at nagulat ako dahil kahit na ilang beses ko na napakinggan yung mga kanta nila eh parang ngayon ko lang napakinggan uli dahil sa sobrang tawa pa rin ako sa mga punchlines ng mga kanta nila... naalala ko sakay ako ng isang jeep tapos "Upakan" yung pinapatugtog, halos lahat ng sakay ng jeep maluha-luha sa kakatawa. Sa ngayon wala na atang katulad ng TVJ wala na atang susunod, Michael V is ok pero masyado sy...

Banal na Araw

Buti na lang na i-schedule yung outing ng barkada before friday and yung outing sa opis sa monday pa ehehe extended ang vacation... so whats with friday? Wala naman, eto kasi ang time ng procession sa bayan, the must see procession na inaabangan ng lahat ng taga-bayan. O nga pala yung lugar namin sa Las Piñas ang tawag eh 'Las Piñas bayan' eto kasi yung street na kung saan nakaharap ang St. Joseph Parish, home of the world renowned 'Bamboo Organ', oo dapat kasama talaga yan tag na yan pag babanggitin ang St. Joseph Parish... home of the world renowned Bamboo Organ... kita nyo na, automatic yun eh. So kung manggagaling kang Parañaque una yung San Jose street, dalawang simbahan ang tinutumbok ng street namin, sa unahan naroon ang Iglesia ni Cristo, pag nilakad mo pa hanggang dulo, bubungad sau ang St. Joseph Parish, home of the world renowned Bamboo Organ. So balik tayo sa procession, mula nung bata pa ko, mga couple of years ago, bukod sa 'Salubong' ng Easter...