Champurado

Gusto ko syang pangalanang Sebastian... para pwede syang tawaging 'Baste' pag laki nya. Ok na, boundary na kami, isang babae at lalaki na, sa wakas may magmamana na ng aking awsamnesssss.

   www.stripgenerator.com

Minsan mangyayari sa buhay mo na may makakausap kang tao at maiisip mo, “ito na ang huling pakikipagusap ko sa taong to” , hindi mga bumbay ang tinutukoy ko, kundi yung mga taong sensitibo sa puna ng iba. Kadalasan kasi masyado nating minamasama kapag may ibang pumupuna sa atin, pisikal na anyo man o kahit sa ugali, madalas tinatawaran natin itong insulto o pangmamaliit sa pagkatao, sabi nga sa libro dapat tinatanggap natin ang mga puna ng ibang tao para ayusin o pagbutihin natin ang ating mga sarili, yun ang tama yun ang mas ayos. Mga ilang linggo na nakalipas nung magka-ayaan kami nung kaibigan ko na lumabas para makapagrelax, napadpad kami sa harap ng building ng isang malaking istasyong pantelebisyon sa bansa, dun kasi sya nagtatrabaho kaya komportable sa kanya kung duon kami magkita, isa pa mura ang isang bucket dun kumpara sa ibang bar, masaya naman ang kwentuhan, kamustahan tungkol sa buhay buhay, masarap ang sisig, saka yung pusit, nagko-compliment sa bee...

Sabihin na lang natin na isa na ako sa mga nagpapayaman sa San Miguel Corporation sa paraang napapadalas ang pagtangkilik ko sa kanilang produkto, partikular ang beer...pale pilsen o light... hindi ako alcoholic, lilinawin ko lang, pero sa loob ng isang linggo dalawang gabi don nilalaan ko sa paginom. Madalas solo flight ako, habang nanonood ng tv, mas masaya sana kung may kainuman ka kaya lang mahirap manghatak ng kaibigan at kumbinsihin sila na ang paginom ng beer e nakakabuti sa puso at sa sariling personalidad, dahil siguro sa alam nila na kapag ako ang nagsalita malamang sa hindi... me halong kalokohan. Ayoko naman din kasing umupo sa labas at makipag salitan ng tungga sa mga nagiinuman sa kalye, bukod sa ayokong maging istorbo sa mga sasakyang dumadaan, hindi rin ako komportableng uminom na iisang baso lang ang umiikot para sa lahat. Kahit sabihin pang sumisimbolo yon sa pagkakapatiran o kung anumang pagkakaibigan ng bawat umiinom hindi pa rin ako kumbinsidong makipag palitan n...

Kasalanan ko, mas pinili kong sundin yung instinct ko kesa makinig sa PAGASA kahit alam kong mas madalas sumablay yung instinct ko kumpara sa PAGASA. Mula abril hanggang kainitan ng el niño dala ko palagi ang payong ko, kung kailan kailangan ko sya dahil sa ulan saka ko naman naisipang iwan, ang panahon nga naman kung magbiro palaging corny. Hindi rin nakakatulong ang halos isang milyang haba ng trapik sa pangarap kong makauwi, ok lang mag lakad hanggang sa sakayan ng bus pero ang mag lakad ng na-ambon eh hindi ata magandang ideya bukod sa maari kang magkasakit maaari ka ring uhm… mabasa… lalo na kung me katangahan ka tulad ko na iniiwan ang payong sa bahay kung kelan tag-ulan na, pero wala naman akong magagawa kundi pangatawanan na ang maglakad at mag pa-ulan. Pero ok lang mag lakad, sanay ako sa malalayong lakarin, hindi naman dahil sa madalas wala akong pamasahe kundi gusto ko talagang maglakad, di na bago sa akin ang paglalakad lalo na pag trapik, mas pipiliin ko...

Gusto ko sanang sumulat tungkol nung nakaraang May 8 para ipagmayabang sa mga kaibigan kong baog na isang buwan nang buntis (uli, our second) si wifey sa pinagdadasal naming baby boy, pero saka ko na isusulat dahil masyado pa akong excited hanggang sa ngayon. Gusto ko rin sanang sumulat tungkol nung nakaraang May 9 para parangalan ang mga "ilaw ng tahanan" at para na rin mabati sila wifey at nanay sa intarnets, pero binati ko na lang sila ng personal at tinext ang iba pang nanay na malapit sa akin dahil alam ko namang bihira silang magbasa ng blog ko... uhm minsan pa nga eh hindi talaga sila nagbabasa. Gusto ko rin sanang sumulat tungkol sa nakaraang May 10, araw ng botohan, unang automated poll sa bansa, pero naharbat ng isang oras at mahigit kong pagpila sa presinto ang anumang "will" ko sa katawan para makasulat ng tungkol dito, isa pa medyo na-anticipate ko na, na madaming magbblog tungkol sa election, corny na pag sumunod pa ako, malamang maglilipana sa net a...

Hindi ako naniniwala sa numerology pero matapos kong mabasa ang article na to medyo nagbago ang isip ko, meron pala kahit paano na kaunting katotohanan ang numerology, at sa kung sino man ang sumulat sa article na to... ang galing mo... Basahin at ipamahagi sa mga kakilala nyo... Mathematical formula for success From a strictly mathematical viewpoint it goes like this: What Makes 100%? What does it mean to give MORE than 100%? Ever wonder about those people who say they are giving more than 100%? We have all been to those meetings where someone wants you to give over 100%. How about achieving 103%? Here’s a little mathematical formula that might help you answer these questions: What makes up 100% in life? If: A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z is represented as: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 accordingly... Then: H-A-R-D-W-O-R-K is 8+1+18+4+23+15+18+11 = 98% and K-N-O-W-L-E-D-G-E is 11+14+15+23+12+5+4+7+5 = 96...

Hindi ko alam kung napaglaruan ba ako nung sumakay ako ng jeep kagabi at halos kalahati lang ng pwet ko yung nakaupo, waluhan daw yung jeep sabi ng driver pero alanganin naman sa walo, ayoko na namang bumaba dahil pinaharurot na ng driver yung jeep at isa pa mahirap nang sumakay ng ganung oras saka tinatamad na akong bumaba. Napansin ko, ang problema pala eh malulusog halos ng nakasakay sa jeep, ibig sabihin yung jeep na pangkaraniwang waluhan eh nagiging pituhan na lang dahil nga puro light heavyweight to heavyweight yung mga nakasakay ko kung ira-rank mo sila sa boxing, sa hanay ng upuan namin ako lang ang pinaka-payat, kumbaga sa handaan pag pinagsama-sama mo kami sa isang lamesa eh mao-OP ako sa kanila. Mahirap pa namang umupo ng kalahati lang ang pwet mo ang sumasayad sa upuan, para kang naka-squat, kaya medyo naghihimutok ako, kasi pakiramdam ko eh pinagkaitan nila ako ng karapatang umupo ng komportable sa upuang binayaran ko naman ng husto sa minimum fare. Wal...

Maaari kong isalarawan yung balemtayms namin ni wifey sa isang salita, 'uneventful' oo uneventful pero we don't mind. Kailangan ko kasing magtrabaho sa araw ng linggo dahil sa may event kami ng lunes at parang me kung anong nilalang na nagbiro at kailangan din ni wifey na pumasok sa araw ng linggo para asikasuhin ang mga ilang bagay kaya we kiss balemtayms goodbye nung sabado pa lang. So yun nga solo flight kami ni wifey nung linggo, habang nagbibigayan ng mga bulaklak at mga lobong hugis puso sa labas eh nag le-left justify ako ng mga layout. Normal naman ang umaga ng araw ng mga puso, pag uwi ko kinagabihan, dun ko talaga nakita yung balemtayms na sinasabi, mga magpartner na holding hands na naglalakad, yung babae me hawak na bungkos ng rosas na akala mo ms universe ang dating, yung ibang nakasakay ko sa jeep ganun din, yung iba may hawak na lobong hugis puso o kaya box ng chocolate, halos karamihan din naka pula, kung saan patungo ang mga magpartners eh sila lang ang...

Ang weird ng feeling pag nakakakuha ka ng lumang picture ng sarili mo sa mga lumang gamit, babalikan mo agad yung panahon kung kailan kinuhanan yung picture na yun tapos matatawa ka tapos masasabi mong ‘aba ampogi ko pala dati!’ Kuha yan ni wifey, third year college kami, pero di pa kami mag-on ng mga panahong yan, me crush pa lang sya sa akin kaya medyo pakipot pa ako ng konti. Di ko nga alam na kinuhanan pala nya ako ng picture, istolen shot yan kumbaga, nalaman ko lang nung pina-develop na namin yung mga film, oo wala pang digital slr nun, merong digital pero yung camera settings and interface lang pero basically film pa rin sya, wag nyo nang itanong kung anong year yan para wala tayong samaan ng loob. Gamit pa ni wifey yung Nikon F10 na slr nya na sa ngayon eh matino pa rin at malimit kong gamitin tuwing mahal na araw pero hindi para ipanghampas sa sarili ko na parang nagpepenitensya kundi para magphoto-photo ganun, gaya ng nauuso ngayon sa mga kabataan… y’know those photo...

Mula nung magkamuwang ako hanggang nung nakaraang biyernes eh sa pagkakaalam ko dalawang beses pa lang ako nananakawan ng gamit. Yung una nung 4th year college kami, ninakaw yung backpack ko mula sa classroom habang nagpapractice kami ng graduation rites. Pangalawa nung nagtatrabaho na ko, nadukot naman yung celfone ko sa bag habang nakikipagsiksikan ako sa bus. Sa mga ganung pagkakataon madali lang akong maka-move on at madali ring lumipas sa isip ko yung mga ganung pangyayari, iniisip ko na lang na sana naman eh nakatulong sa buhay nila yung mga ninakaw nila, sa hirap nga naman kasi ng buhay ngayon hindi maiiwasang makapagisip ang ibang tao ng masama gaya ng pagnanakaw at pag pasok sa pulitika, yeah i know, redundant yung huli kong nasabi. Nabanggit ko nga na mula nung nagkamuwang ako hanggang nung nakaraang biyernes eh dalawang beses pa lang akong nananakawan ng gamit, dahil yung pangatlong beses eh nung sabado ng madaling araw lang, pinasok yung bahay namin ng mga magnanakaw. Hin...

For beginners see fig. 1 fig.1 now you go and do some photo blogging...

Ask and ye shall be answered lah... Ano ang number 1 new years' resolution mo? Na magkaroon na ako ng facebook account, pero since hindi ko naman nasusunod yung mga resolutions ko eh goodluck na lang sa akin. If you can change one thing on yourself what would it be? I'm too much with myself, i won't change anything else. naniniwala ka ba sa soulmate... have you met your soulmate... ano ang iyong view tungkol dito... Naniniwala ako sa kontekstong merong tao na ideally suited ang pagkatao sa pagkatao ng isa pa, kung soulmate ang tawag dun, then naniniwala ako sa soulmate. Nahanap ko na ba ang soulmate ko? Sa pagkakaalam ko hindi hinahanap ang soulmate kusa syang dumadating, naniniwala din ako na hindi kailangang naka link romantically yung pagiging soulmate, example si wifey kadalasang salungat yung mga hilig namin, kakaunting bagay lang yung napagaayunan namin at maraming ...

"Kanina ko pa hinihintay na ayain mo akong ihatid..." sabi nya sa akin habang bumabyahe kami pauwi sa kanila. "Actually kanina pa kita hinihintay na magpahatid sa akin." sagot ko naman na medyo natatawa. Totoo nakakatawa dahil naisip ko yung eksenang nauna eh parang naging isang metaphor sa relasyon namin nung naging kami nung highschool. Oo nagkita kami nung girlfriend ko nung highschool kelan lang, pero oks lang dahil friends na kami ngayon, gaya nung sinasagot ng mga artista sa showbiz, yan ang isa sa mga naidudulot ng mga reunion at gatherings tuwing holiday season, bukod sa nagkikita-kita kayong magkakaibigan eh nagkikita rin yung mga nagka-ibigan, hanep daig ko pa si Mark Logan kung gumawa ng rhyme. Pero ayos lang dahil taun-taon naman kaming nagkikita at casual naman yung pakikitungo namin sa isa't isa. Pagdating sa kanila gaya ng dati tulog mantika ang mga tao kaya hindi madinig dinig yung katok nya sa gate, sa bagay alas-tres pasado na ng mada...